Dit weekend stond in de Volkskrant een interview met Allan Cullison, de Wall Street Journal-journalist over wie ik vorige week schreef. De inhoud van het stuk verraste me niet, die kwam aardig overeen met de lezing die hij gaf op 14 november in Amsterdam. Wel verwonderde ik me over de vorm: het was in full quote geschreven, als een monoloog, zonder vragen of commentaar van de interviewer.

Full quote wordt (behalve voor ultrakorte interviews) meestal gebruikt wanneer iemand zijn of haar levensverhaal vertelt. Maar dat is geen wet van Meden en Perzen. Voor de serie ‘Het verhaal van…’, waaraan ik een aantal jaren meewerkte tot die ergens in 2009 stopte, interviewde ik bijvoorbeeld forensisch patholoog Pieter Van Driessche over zijn intrigerende baan als ‘arts van overleden patiënten’.

Een tijdlang had ik het idee dat het full quote-interview uit de mode was. In elk geval vroegen mijn opdrachtgevers er de laatste jaren nauwelijks meer om. Ik maakte vooral vraag-antwoord-interviews (soms met een lange, reportage-achtige inleiding), en interviews in gemengde vorm (citaten afgewisseld met informatie over de geïnterviewde, dus).

Ik miste het wel een beetje, het schrijven van die monologen. Het vergt veel van je componeerkunst om zo’n relaas zonder vragen of observerende tussenstukjes natuurlijk te laten klinken. Iemand praat als het ware een beetje voor zich uit, maar er moet wel een lijn in het verhaal zitten, zonder dat het geforceerd aandoet. (Ik probeer me bij het schrijven altijd voor te stellen dat iemand op het toneel voor publiek een monoloog houdt. Bij het interview met actrice Elisabeth Andersen ging dat bijna vanzelf.)

Afgelopen week heb ik voor het eerst sinds heel lang weer een echt full quote-interview geschreven (het verschijnt binnenkort in next). En eigenlijk is mijn interview met Mano Bouzamour, dit weekend in de rubriek ‘Sprekend…’ van NRC Handelsblad, ook een monoloog, zij het door tussenkopjes onderbroken. Die serie in de NRC-weekendbijlage bestaat al een poosje, net als bijvoorbeeld Lust en Liefde in Volkskrant Magazine. Dus misschien verbeeld ik het me gewoon, en is er helemaal geen sprake van een revival van het full quote-verhaal. Dát de verschijningsvormen van het interview met de tijd veranderen, is wel duidelijk. Kijk maar eens naar dit (full quote) interview van Ischa Meijer in Vrij Nederland. Zo’n 2500 woorden maar liefst, ook nog eens zonder tussenkoppen, streamers of wat dan ook. Geen krant die dat nu nog op deze manier zou afdrukken.